29 Temmuz 2011 Cuma

"al gülüm ver gülüm"

acım, üzüntüm geçtikçe dilim zayıflıyor galiba. o yüzden fazla bulaşmamalı yazmaya belki.


neyse konum bu değil şu an...


insan kendini iyi buldukça hayattan beklentisi artıyor ya... aslında ne saçma şey.


yine biraz matematik olacak ama... şimdi mesela iyi bir insan olurken ya da hayatı elimden geldiğince iyi bir insan olarak yaşarken yaptığımı gözlemlediğim birkaç şey var. kimseye bilinçli kötülük yapmamak, kötülük olabilecek, zarar verebileceklerden sakınmak, bir faydan dokunacaksa karşılık beklememek gibi... 


bunların temelinde borçlandırmamak var aslında. yani kimseye kötülük borcu takmamak ve iyiliğini boğazına kancalamamak gibi..


ama geçenlerde sitem ederken anladım ki, içimden geldiğince iyi bir insan olduğumu düşünürken ya da kötü bir insan olmadığımı düşünürken hayatın bana bir hediye vermesini istiyormuşum. ödül bekliyormuşum..


güya kimseleri borçlandırmazken koskoca hayata "beni mutlu et len!" borcunu takmak da nerede görülmüş?!

Hiç yorum yok: