Tuhaf

Düşünmeye yazmak şimdi bana ne tuhaf! Düşüncelerimi yere oturtamamaktan, ayaklarını yere basamamaktandı yazmayışım, yazamayışım. Şimdi düşünmek için peşindeyim kalemimin, defterimin. Gitme öfkesi yok şimdi içimde. Bir de meraktan bahsedecektim, beni yönettiğinden, diğer bir sürüsünü kendime katıştırıp eritebildiğimden ama merağı pek de yönetemediğimden, sonra acı gelince aklıma durdum aslında. Onun yeri ayrı. Acı bir yana, dünya bir yana. Acı ve diğerleri dedim sonra, o zaman işte merak beni bastırıyor. Acı da çekiyorum sonunda, hüzün, yokluk, hiçlik, boşluk ve diğerleri. Merakın teslimiyeti daha bir başka...Neşeyle mutluluk teslim olunacak kadar cilveliler zaten. Teslimiyet de bir çeşit yönetimdir ya, teslim oldum onlara zaman içinde. Burada duracağım, dağıldım çok, ayakta kaldı hepsi.