bu intihar sözcüğüne korkumu yenmek üzere yazıyorum muhtemelen bunu.
çünkü elim gitti, sildim, gitti, sildim.
hoş fazla da uzatamayacağım. bir şarkı var onu deyip, kalkacağım...
bir de tabi ve'nin öteki tarafı var...
baş etmesi baya kolay üsluplardan biri sarkazm aslında. olabildiğince gayri ciddi ama duygusundan içliliğinden asla ödün vermeyen haliyle çekici...
şu an doğal yazamıyorum.
galiba tuttuğum bir şeyler var.
oysa ki baya baya bana komik gelmiş olan şeyler yapıyorum. eski hikayelerdeki kibarlığımdan eser yok! içip içip mesaj atmak mı dersin, görüp kaçmak sonra ben seni gördüm gelsene'ler mi dersin...
haksızca, hadsizce şımarıyorum. "aman içimde bir şey kalmasın" demelere doyamadım. düşüncesizce hırpalıyorum kendimi. artık kimin öcünü kimden alıyorum belli değil. zaten yorum hep bir "kendine yapıyorsun, yapma". "ne yapayım, içimden geliyor" diyesim geliyor.
bu kendini yok etmeye meyleden halimle dalgamı geçerken başlığı ne koyabilirdim ki...
(charles dickens, roger waters ve house için.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder