Uyku

Uyku ılık geliyor...Uyku hafif...İçim çok ağır, içim...İçimmmmi çekiyor aşağı. Ağrıya ağrıya “Ay!” dedi içimde, ağır ağır ağrıyor...Yüreğime doluyor ciğerime aldığım soluk, öyle şişiyor işte yürek. Aldığın o soluk ciğerini es geçiyor...”Ben kanının içine dolacağım” diyor. Yürek dediğin solukla şişer, üzgünlükte, ölgünlükte...Acı dediğinde kan vardır. Acı değil ki ağır ağır ağır ağır ağır üzülüyorum. Heceleyesim değil tekrarlayasım var. Şimdi yavaşlamasın diye içimdeki sesler küçükkenki gibi, müzik var odada, ritmi var hiç olmazsa, benden yavaş ü-zün-tüm-den hızlı. Canıma kastım oluyor benim böyle, kazalara özlemim oluyor. Depresyonun da hırkası mı olurmuş?!